Czas mija, dorastamy. Chcemy być dorośli. Ale pewnego dnia rodzi się refleksja.
Chyba każdy z nas chciałaby, aby lata dzieciństwa powróciły. Życie wtedy byłoby takie beztroskie i proste. Nie musiałeś wybierać pomiędzy twoimi pasjami, a nauką, bo odpowiedź była jasna jak słońce.
Niestworzone historie, a zarazem zabawne sytuację wytworzone przez twoją wyobraźnię, bawiły całą rodzinę.
Sekundy, minuty albo godziny spędzone na dworze były bezcenne, wręcz na wagę złota.
Latem pływałeś w dziecięcym baseniku, a zimą lepiłeś bałwana, którego potem z ekscytacją i dumą pokazywałeś rodzicom. Na co oni się uśmiechali, a następnie rozpoczynali wielką bitwę na śnieżki.
W wakacje budowałeś zamki z piasku na słonecznej plaży.
W ferie pędziłeś na sanki, aby zjechać z najwyższej górki.
Święta Bożego Narodzenia były pełne radości, wrażliwości i tej magicznej atmosfery. Z niecierpliwością wyczekiwałeś pierwszej gwiazdki na niebie lub niespodziewanego gościa, który zapuka do drzwi twojego domu. Nastrój panujący w tym okresie był niesamowity, lecz znikał z roku na rok, coraz bardziej.
Ty byłeś coraz starszy, a wszystkie wspomnienia zaczęły zanikać, mimo że są gdzieś w głębi serca. Pozostały ci tylko wspomnienia tamtych chwil, nie możesz cofnąć czasu i nie możesz powrócić do tamtych lat. Teraz na ciebie spadło więcej obowiązków, nauki, a nawet zajęć pozalekcyjnych. Rozumiesz więcej i poznajesz prawdziwy świat. Widzisz, co się dzieje w różnych dziedzinach, codziennie dostrzegasz to zło, którego nie widziałeś w dzieciństwie.
Ale nadal pozostajesz optymistą, bo nadal masz iskierkę nadziei na lepszy świat. Kto wie? Może świat stanie się idealny, pełen dobroci, radości i szczęścia. Wszytko jest możliwe...