Powrót do strony głównej
 

W książce „Mały Książę” padły słowa: „Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Tytułowy bohater przekonał się, że wartości moralne, takie jak przyjaźń czy miłość, są ważne. Gdy patrzmy na drugiego człowieka, kierując się sercem, widzimy jego wewnętrzne piękno, pozwalamy sobie poznać tę osobę naprawdę.
Dobrym przykładem na to może być sytuacja z różą. Mały Książę na początku zachwycił  się jej wyglądem. Urodziła się równocześnie ze słońcem. Nie była zbyt skromna, ale wzruszająca. Traktowała Księcia bardzo oschle i wreszcie, gdy przyszedł czas, aby opuścił planetę, zdała sobie sprawę, jak bardzo go potrzebowała. Bohater na Ziemi poznał wiele róż. Jednak żadna nie była tak wspaniała jak jego. Najważniejszy nie był wygląd, lecz przyjaźń, jaka się między nimi narodziła. Książę podlewał ją nie dlatego, że musiał. Robił to, ponieważ łączyła ich więź.
Kolejnym argumentem jest znajomość Księcia z lotnikiem. Mały przyjaciel z kosmosu uświadomił mu, że kiedyś był inny. Gdy dorósł, przestał marzyć, wyobrażać sobie swój niezwykły świat, myśleć o niebieskich migdałach. Nie dostrzegał już wnętrza nowo poznanych osób. Wartości materialne stały się dla niego ważne i sprawiały mu radość. Mały Książę poprosił go o narysowanie baranka i właśnie wtedy uświadomił sobie, jak bardzo się zmienił. Nie żył światem bajek tylko realnym życiem.
Warto przytoczyć poznanie Lisa z bohaterem: „Teraz jesteś dla mnie tylko chłopcem, podobnym do stu tysięcy innych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty nie potrzebujesz mnie. Ja jestem tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeżeli mnie oswoisz, będziemy siebie nawzajem potrzebować. Zwierzę chciało mieć przyjaciela tak samo jak książę. Lis jest często uważany jako chytre i podłe stworzenie. Autor obalił ten stereotyp. Między Księciem a zwierzęciem rodziła się więź. Uczucie sprawiło, że stali się dla siebie kimś wyjątkowym.
Żyjąc w XXI wieku, przywiązujemy wagę do naszego wyglądu. Nie oceniajmy człowieka powierzchownie, tak jak początkowo Książę. Ta piękna myśl powinna być mottem każdego z nas. Na ulicy mijamy ludzi ubogich, chorych, a nie zastanawiamy się, że pod tym wszystkim kryje się wspaniała osoba. W natłoku codziennych spraw nie potrafimy dostrzec, co kryje się pod osłoną uśmiechniętej twarzy. Tak jak Mały Książę odkrył podobne róże, ale docenił tę pierwszą – jedyną, nauczył się, czym jest prawdziwa więź – dzięki oswajaniu Lisa, doceniajmy ludzi, Odkrywajmy, jacy są naprawdę, a nie, na jakich wyglądają.