Agata
Christie to bardzo znana autorka dzieł detektywistycznych i
obyczajowych. Dzięki temu, że pracowała chwilowo w czasie II wojny
światowej jako farmaceutka, poznała dogłębnie trucizny, które
wykorzystała w swoich powieściach kryminalnych. Brytyjska autorka
jest bardzo znana m.in. z serii o Herkulesie Poirocie.
Ostatnim dziełem, które miałam zaszczyt
przeczytać, była książka pt. "Dwanaście prac Herkulesa". Dzieło to
zostało wydane w 1947 r. Głównym wątkiem tej powieści są sprawy
detektywa Herkulesa Poirota, który po rozmowie z przyjacielem -
doktorem Burtonem - postanawia rozwiązać 12 trudnych
detektywistycznych zagadek, które będą miały związek z jego
mitologicznym imiennikiem.
Jednym z najciekawszych rozdziałów była
sprawa otrucia żony doktora Charlesa Oldfielda pt. "Hydra
Lernejska". Sprawa była bardzo skomplikowana, ponieważ od samego
początku podejrzewano kilka osób, które rzucały na siebie kolejno
oskarżenia. Poirot, aby dotrzeć do prawdy, rozpuścił plotkę że
przysłało go Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Najbardziej podejrzane
dla detektywa były siostra Harrison i Beatrice King. Gdy Poirot
przekazał siostrze Harrison, iż będzie potrzebna ekshumacja zwłok,
ona od razu zaprzeczyła oraz usprawiedliwiała się błahymi sprawami.
Było trudno dostrzec "gołym okiem", kto jest sprawcą. Lecz dzięki
mądrości detektywa oraz odczytaniu emocji bohaterów udało się bez
większych komplikacji rozwiązać sprawę.
Podczas czytania wszystkich rozdziałów
możemy pobudzić nasz umysł oraz sami łączyć fakty dotyczące danej
sprawy. Czytelnicy mogą porównać pierwowzór zadań
mitologicznego Herkulesa do spraw detektywa w powieści Agaty
Christie. Książka jest napisana językiem łatwym, zrozumiałym dla
każdego czytelnika. Fabuła potrafi zainteresować i trzymać w
napięciu. W treści są ukazane także emocje.
Myślę, że dzięki tej powieści można
się dużo nauczyć. Zawiera dużo mądrych wniosków, które można
wykorzystać w życiu codziennym. Bardzo podobało mi się, jak Herkules
podchodził podstępem do osób, które przesłuchiwał. Potrafił
wykorzystać mądrość oraz spostrzegawczość w różnych sprawach. Gdy
nie był pewien zeznań swoich podejrzanych, nie pokazywał tego, aby
osoba ta myślała, że ta wersja zeznań jest wiarygodna.
Uważam, iż ta książka
nadaje się dla czytelników starszych jak i młodszych. Chciałabym
polecić gorąco tę książkę. Jest warta przeczytania.