Planeta Szkoła Mrocza
 

 
 Maja Kleparska
„Dwanaście prac Herkulesa”

     Agata Christie to bardzo znana autorka dzieł detektywistycznych i obyczajowych. Dzięki temu, że pracowała chwilowo w czasie II wojny światowej jako farmaceutka, poznała dogłębnie trucizny, które wykorzystała w swoich powieściach kryminalnych. Brytyjska autorka jest bardzo znana m.in. z serii o Herkulesie Poirocie.
     Ostatnim dziełem, które miałam zaszczyt przeczytać, była książka pt. "Dwanaście prac Herkulesa". Dzieło to zostało wydane w 1947 r. Głównym wątkiem tej powieści są sprawy detektywa Herkulesa Poirota, który po rozmowie z przyjacielem - doktorem Burtonem - postanawia rozwiązać  12 trudnych detektywistycznych zagadek, które będą miały związek z jego mitologicznym imiennikiem. 
     Jednym z najciekawszych rozdziałów była sprawa otrucia żony doktora Charlesa Oldfielda pt. "Hydra Lernejska". Sprawa była bardzo skomplikowana, ponieważ od samego początku podejrzewano kilka osób, które rzucały na siebie kolejno oskarżenia. Poirot, aby dotrzeć do prawdy, rozpuścił plotkę że przysłało go Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Najbardziej podejrzane dla detektywa były siostra Harrison i Beatrice King. Gdy Poirot przekazał siostrze Harrison, iż będzie potrzebna ekshumacja zwłok, ona od razu zaprzeczyła oraz usprawiedliwiała się błahymi sprawami. Było trudno dostrzec "gołym okiem", kto jest sprawcą. Lecz dzięki mądrości detektywa oraz odczytaniu emocji bohaterów udało się bez większych komplikacji rozwiązać sprawę.
     Podczas czytania wszystkich rozdziałów możemy pobudzić nasz umysł oraz sami łączyć fakty dotyczące danej sprawy. Czytelnicy mogą porównać pierwowzór zadań  mitologicznego Herkulesa do spraw detektywa w powieści Agaty Christie. Książka jest napisana językiem łatwym, zrozumiałym dla każdego czytelnika. Fabuła potrafi zainteresować i trzymać w napięciu. W treści są ukazane także emocje.
      Myślę, że dzięki tej powieści można się dużo nauczyć. Zawiera dużo mądrych wniosków,  które można wykorzystać w życiu codziennym. Bardzo podobało mi się, jak Herkules podchodził podstępem do osób, które przesłuchiwał. Potrafił wykorzystać mądrość oraz spostrzegawczość w różnych sprawach. Gdy nie był pewien zeznań swoich podejrzanych, nie pokazywał tego, aby osoba ta myślała, że ta wersja zeznań jest wiarygodna.
        Uważam, iż ta książka nadaje się dla czytelników starszych jak i młodszych. Chciałabym polecić gorąco tę książkę. Jest warta przeczytania.