Jedno smocze jajko, szklanka mąki, czekolada i poł litra mleka. Nilo znał już ten przepis na pamięć. Przygotowywał go zawsze, kiedy przychodziła do niego jego elfia przyjaciółka - Zerira. Wystarczyło jeszcze tylko wstawić ciasto do pieca na dziesięć minut. Chłopak zaczął nakrywać stół. Stały już na nim kolorowe, wonne kwiaty w glinianym wazonie. Nilo dołożył porcelanowe talerze, tak samo blade jak jego cera. Na środku umieścił imbryk z zaparzoną zieloną herbatą. Wtem usłyszał pukanie do drzwi, więc pospiesznie wpuścił przybysza do środka. Tak jak się spodziewał, była to Zerira. Dziewczyna postanowiła ubrać się w luźną, wzorzystą sukienkę oraz skórzaną, cienką kurtkę. Elfka przywitała się z przyjacielem i zajęła przygotowane dla niej miejsce. Chłopak pokroił słodki wypiek. Zaczął nalewać herbatę do filiżanek. Nagle usłyszał, jak zawiasy drzwi się wyłamały. Do środka weszła straż królewska.
– Panie Nilo, zostaje pan aresztowany - odezwał się gburowato jeden z mężczyzn.

* * *

Chłopak leżał teraz w lochach. Ściany i podłogi zbudowane zostały z kamienia. Było tam zimno i wilgotno. Nilo został przydzielony do jednej celi z jakimś starcem. Wyglądał na wychudzonego. Co jakiś czas mruczał coś pod nosem. Nagle odezwał się:
– Znam twą historię, Nilo.
Młodzieniec zdziwił się, słysząc swoje imię. Skąd ten człowiek mógł go znać? Mężczyzna kontynuował:
– Gdy byłeś mały, twoja matka była najmądrzejszą osobą w kraju. Zła Królowa zapragnęła, by jej mądrość przysłużyła się królestwu. Twoja matka miała wykonać eliksir śmierci, który mógłby zabić wszystkich wrogów kraju. Była ona dobrą kobietą, więc sprzeciwiła się. Zapłaciła za to życiem, a ty zdołałeś uciec do obcej kobiety, która postanowiła dać ci dom.
Nagle Nilo poczuł ogromny ból. Myślał, że jego głowa eksploduje. Przestał słyszeć i widzieć cokolwiek.

Stał z matką w ich starym domu. Nagle usłyszał głośne pukanie do drzwi. Przestraszył się. Jego matka wyraźnie zdenerwowana otworzyła je. Do pomieszczenia weszli wysocy mężczyźni odziani w zbroje. Krzyczeli coś. Jeden podszedł do matki. Ta zaczęła się bronić. Mężczyzna wyciągnął miecz, udezrzył kobietę w brzuch. Usłyszał tylko ciche westnienie matki: “uciekaj”. Wybiegł tylnym wejściem. Dotarł do domu. Zastał kobietę, która ukryła go w swojej chacie.

Ból ustał, wszystko znów wróciło do normalności. Chłopak był w szoku. Jego usta drgały. Czy to była jego przeszłość? Nie pamiętał nic z czasów, kiedy był mały, ale myślał, że to całkowicie normalne. Natychmiastowo zaczęła buzować w nim złość. Strażnik akurat odszedł na chwilę. Nilo postanowił uciec. Wyłamał starą kratę w oknie i wydostał się na zewnątrz.

* * *

Szedł ostrożnie, powoli wdychając leśne powietrze, aby się uspokoić. Wkrótce ujrzał postać okrytą kapturem. Zauważył czarne włosy do ramion i już wiedział, kto jest ich posiadaczem. Zerira. Zawsze by ją poznał. Podbiegł do niej.
– Zerira! - wykrzyczał.
Ta uciszyła go gestem.
– Nie jesteś w więzieniu? - cicho spytała.
– Uciekłem.
Między nimi zaczęło pojawiać się napięcie.
– Ja muszę ci coś powiedzieć - wyjąkała elfka. - Doprowadziłam straż, do twojego domu, bo grozili mi, że zrobią krzywdę moim rodzicom… Czy jesteś zły?
Nilo nie odzywał się przez chwilę. Następnie odparł:
– Wiem, że rodzina jest dla ciebie najważniejsza. - Uśmiechnął się. - Nie gniewam się.
Szli chwilę lasem, rozmawiając o mało istotnych sprawach.
– Wiesz, w lochach spotkałem starca, który opowiedział mi chyba o mojej przeszłości. Miałem wtedy jakąś wizję - opowiedział blondyn przyjaciółce.
– Mogę go sprawdzić, przecież wiesz, że mam dar, mówiłam ci kiedyś o tym. Podaj mi jego wygląd.
Nilo przedstawił szarookiej to, o co prosiła.
– Zbir, kłamca, przekupny, ma moc przejmowania umysłu, ogólnie plugawa osoba. – odparła w końcu.
– Zaraz, czyli wtedy przejął mój umysł?
– Na to wychodzi.
I w tym momencie usłyszeli gwardię królewską. Przyjaciele zaczęli biec, ale oni ich dogonili.

* * *

Oboje stali teraz przed obliczem królowej. Królowa wygoniła wszystkie osoby z sali, by zostać z nimi sam na sam.
– Królowo, zaszło nieporozumienie. - Zaczął przemawiać Nilo.
– My nie zrobiliśmy nic złego. - dokończyła Zerira.
W ich sercach budził się strach. Chłodny głos kobiety przerwał ich gonitwę myśli:
– To mało ważne...
Wezwała krzykiem jednego ze swoich oddanych sług. Ten przyszedł z mieczem, tak jak królowa tego sobie życzyła. Dał jej miecz, a następnie pojmał elfkę, odchodząc z nią na bok.
– Zaczniemy od ciebie.
Jej wysokość zaszła do chłopaka. Jego serce biło jak szalone. Już zaraz nie będzie czuł nic. Kobieta przyłożyła broń do szyi Nilo. Przed jego zabiciem postanowiła spojrzeć mu w oczy. Jego złote oczy lśniły w promieniach słońca.

Skromny domek. Zabawa z synem. Jego złote oczy lśniły w promieniach słońca. Wieść o śmierci ojca. Przygotowania do zostania królową. Koronacja. Zaginięcie syna. Wypicie naparu od doradcy o imieniu Kylo. Picie go codziennie. Pustka. Szaleństwo

– Sy-synku - wyjąkała królowa.
Nilo odczuwał teraz zmieszanie. Co to wszystko ma znaczyć? Kobieta odrzuciła miecz na bok. Chwyciła twarz chłopaka i się do niego przytuliła. Zerira nie rozumiała, co się stało, bo z odległości, w jakiej stała, nie było słychać, co kto mówi. Wyrwała się mężczyźnie i pobiegła.
– Odnalazłeś się - wyszeptała władczyni.
Królowa wybiegła z krzykiem z sali:
– Wtrącić do lochów Kylo!
I tak też się stało.

* * *
Po tych wydarzeniach królowa wróciła do zdrowia. Nilo razem z przybraną matką oraz Zerirą wprowadził się do pałacu. Matka z synem zaczęli odnawiać relacje. I tak wszystko zaczęło wracać do normy.