przychodzę

w blasku rozkołysanych

światełek migoczących

w rytm wzruszonego serca

 

pukam

do przystrojonego wnętrza

pełnego gałązek nadziei

z otwartymi

ramionami drzwi

 

kładę

na rozświetlonym siankiem

przedsionku dnia

wdycham

woń codziennego wysiłku

 

szukam

otwartych drzwi

dodatkowego talerza

pachnących świeżym 

igliwiem uczuć

 

tulę się

do wzruszeń

jak do piersi matki

żywię witalnym

mlekiem życzeń

płynących

ze szczerego serca

 

pragnę

zamieszkać tu na stałe

aby święta

nie stały się

dla mnie

tymczasowym

domem dziecka